Konstrukcja ślimaków przekładni
W zależności od sposobu wykonania ślimaków wyróżniamy:
a) ślimak spiralny i pseudospiralny oraz
b) ślimak ewolwentowy.
Ślimak spiralny powstaje wówczas, gdy w przekroju poosiowym zarys boku zwoju jest prostoliniowy. Zarys boku zwoju w przekroju czołowym prostopadłym do osi obrotów jest spiralą A r-chimedesa, stąd też pochodzi jego nazwa. Jak widać narzędzie ma bardzo niekorzystny kształt ostrza po prawej stronie, wobec czego praktycznie może być zastosowane z niezbyt pomyślnym wynikiem przy nacinaniu ślimaków jednokrotnych (jednozębnych), nie może być natomiast stosowane przy nacinaniu ślimaków wielokrotnych (wieloząbnych). Zarys boku zwoju w przekroju normalnym jest wypukły.
Ślimak pseudospiralny uzyskuje się wówczas, gdy w przekroju normalnym do linii wzniosu zwoju zarys boku jest prostoliniowy. Ten sposób obróbki ślimaka jest znacznie powszechniejszy i dogodniejszy zarówno toczeniem, jak również frezowaniem i szlifowaniem. W przekroju czołowym zarys boku zwoju jest zbliżony do spirali, a w przekroju poosiowym — wypukły.
Ślimak ewolwentowy powstaje wówczas, gdy ostrza narzędzi są styczne do walca zasadniczego. W przekroju czołowym zarys boku zwoju jest jest ewolwentowy.
Obróbka takiego ślimaka może być również przeprowadzona tymi samymi metodami i na tych samych maszynach co i walcowe koła zębate o zębach śrubowych. Do tego celu muszą być jednak użyte specjalne narzędzia o podziałce równej podziałce normalnej ślimaka obrabianego.
1) Podziałka nominalna, normalna i czołowa, kąt wzniosu linii śrubowej (zwoju). — Jak już o tym wspominaliśmy, podziałka nominalna jak również skok obierane są w ślimaku wzdłuż osi, gdyż decydują o tym sposoby nacinania. Pamiętać przy tym należy, że (jak już o tym poprzednio wspomniano) główną rolę odgrywa tu łatwość doboru kół zmianowych potrzebnych do nacinania zwojów ślimaka oraz ograniczenie ilości tych kół do minimum.
a) ślimak spiralny i pseudospiralny oraz
b) ślimak ewolwentowy.
Ślimak spiralny powstaje wówczas, gdy w przekroju poosiowym zarys boku zwoju jest prostoliniowy. Zarys boku zwoju w przekroju czołowym prostopadłym do osi obrotów jest spiralą A r-chimedesa, stąd też pochodzi jego nazwa. Jak widać narzędzie ma bardzo niekorzystny kształt ostrza po prawej stronie, wobec czego praktycznie może być zastosowane z niezbyt pomyślnym wynikiem przy nacinaniu ślimaków jednokrotnych (jednozębnych), nie może być natomiast stosowane przy nacinaniu ślimaków wielokrotnych (wieloząbnych). Zarys boku zwoju w przekroju normalnym jest wypukły.
Ślimak pseudospiralny uzyskuje się wówczas, gdy w przekroju normalnym do linii wzniosu zwoju zarys boku jest prostoliniowy. Ten sposób obróbki ślimaka jest znacznie powszechniejszy i dogodniejszy zarówno toczeniem, jak również frezowaniem i szlifowaniem. W przekroju czołowym zarys boku zwoju jest zbliżony do spirali, a w przekroju poosiowym — wypukły.
Ślimak ewolwentowy powstaje wówczas, gdy ostrza narzędzi są styczne do walca zasadniczego. W przekroju czołowym zarys boku zwoju jest jest ewolwentowy.
Obróbka takiego ślimaka może być również przeprowadzona tymi samymi metodami i na tych samych maszynach co i walcowe koła zębate o zębach śrubowych. Do tego celu muszą być jednak użyte specjalne narzędzia o podziałce równej podziałce normalnej ślimaka obrabianego.
1) Podziałka nominalna, normalna i czołowa, kąt wzniosu linii śrubowej (zwoju). — Jak już o tym wspominaliśmy, podziałka nominalna jak również skok obierane są w ślimaku wzdłuż osi, gdyż decydują o tym sposoby nacinania. Pamiętać przy tym należy, że (jak już o tym poprzednio wspomniano) główną rolę odgrywa tu łatwość doboru kół zmianowych potrzebnych do nacinania zwojów ślimaka oraz ograniczenie ilości tych kół do minimum.