Obliczanie przekładni na zacieranie

W warunkach pracy przekładni przy występowaniu dużych prędkości poślizgu oraz wobec braku możliwości idealnego wykonania uzębienia i montażu występuje spiętrzenie nacisków w określonych strefach współpracy zębów, co powoduje w efekcie podwyższenie temperatury ponad poziom pozwalający na utrzymanie własności smarnych oleju. Przyrost temperatury w strefie zębów najbardziej obciążonych może spowodować przerwanie filmu olejowego i doprowadzić do zniszczenia powierzchni roboczych zębów. Podstawowym sprawdzianem prawidłowości zaprojektowania przekładni w systemie Gleasona jest określenie temperatury krytycznej występującej w wyniku pracy przekładni na powierzchni obciążonych zębów. 

Przy obliczaniu przekładni na zacieranie przyjąć trzeba następujące założenia:
a) temperatura na powierzchni zębów obydwu kół jest jednakowa,
b) pomijany jest przepływ ciepła w kierunku prostopadłym do prędkości poślizgu,
c) film olejowy występujący między dwoma współpracującymi powierzchniami nie ma wpływu na przewodnictwo cieplne i rozkład temperatur,
d) materiały współpracujących kół są jednakowe i izotropowe,
e) powierzchnie zębów są gładkie,
f) naciski powierzchniowe nie przekraczają granicy plastyczności,
g) prędkość względna punktu styku jest znacznie większa od prędkości przepływu ciepła w kierunku prostopadłym do powierzchni zęba; oznacza to, że materiał zęba nie będzie podgrzewany ponad temperaturę koła poza strefami styku,
h) pomija się straty wynikłe z histerezy.