Obliczanie wytrzymałości na zagrzanie przekładni ślimakowej

Obliczanie wytrzymałości na zagrzanie przekładni ślimakowej

Normalną (nie wysokosprawną) przekładnię o smarowaniu przez zanurzenie oblicza się na zagrzanie wg wzoru

P2 = cCzbt0

Zależność współczynnika obciążenia c od prędkości poślizgu vp, przy zgrupowaniu różnych materiałów użytych na ślimak i koło ślimakowe.

Ślimak:
A — ze stali zahartowanej, boki oszlifowane,
B — ze stali ulepszonej. Koło ślimakowe:
1 — z odśrodkowo odlanego brązu fosforowego,
4 — ze stopu aluminiowego,
5 — ze stopu cynku.

Linie pełne dotyczą przekładni normalnych o stałej pracy przy smarowaniu przez zanurzenie;
linie kreskowe dotyczą przekładni chłodzonej olejem i przy smarowaniu natryskowym

Przy ustalaniu współczynnika c obowiązują następujące uwagi:

a) linie pełne dotyczą przekładni normalnych pracujących stale przy smarowaniu przez zanurzenie, przy czym maksymalna temperatura oleju nie powinna przekraczać 60—70°C;
b) linie kreskowe odnoszą się do przekładni ślimakowych chłodzonych olejem i smarowanych pod ciśnieniem;
c) dla przekładni okresowo pracujących przyjmuje się wartości c leżące pośrodku między liniami, przy czym:
1) po okresie pracy musi nastąpić odpowiednio długa przerwa, aby ciepło wywiązane podczas pracy mogło się rozproszyć przez promieniowanie (przyjmuje się tu 350 kcal/h, m2);
2) maks. okres pracy może wynosić 1 godz, po czym musi nastąpić przerwa przez co najmniej taki sam okres czasu;
d) dla przekładni, które są włączane na krótki okres czasu, należy stosować znacznie wyższe wartości c, podczas gdy dla przekładni o silnie zmiennym ruchu i obciążeniu uderzeniowym należy dopuszczać tylko część wartości c.


Drukuj