Zalety i wady zazębienia cykloidalnego
Zalety są następujące
— wklęsła powierzchnia zęba jednego koła współpracuje z wypukłą powierzchnią zęba drugiego koła i na odwrót, przez co
— występuje duże pole dolegania,
— występują małe jednostkowe naciski powierzchniowe,
— jest małe zużycie zębów,
— są małe poślizgi,
— jest duża sprawność zazębienia.
Wady są następujące
— w związku ze współpracą ściśle określonych powierzchni wypukłych ze ściśle określonymi powierzchniami wklęsłymi jest niedopuszczalna zmiana odległości osi, co praktycznie jest nie do osiągnięcia; przez zmianę zaś odległości osi w skrzynce zalety wyżej wyszczególnione przestają być aktualne,
— obróbka zębów może być przeprowadzona na ogół jedynie wg metody kształtowej, która nie gwarantuje dużej dokładności,
— pomiar zarysu zęba i jego grubości jest utrudniony,
— wskutek zmienności kierunku i wielkości nacisku powstają hałasy, drgania i dodatkowe poważne obciążenia dynamiczne, wywołane ponadto niedokładnością wykonania podziału uzębienia.
Wskutek tylu tak poważnych wad zazębienie cykloidalne nie znalazło zastosowania w przypadku przenoszenia mocy (obciążeń) i przy dużych prędkościach obwodowych, a jedynie w przypadkach małych prędkości obwodowych i małych obciążeń.
Zastosowanie zazębienia cykloidalnego
Zazębienie cykloidalne znajduje stosunkowo ograniczone zastosowanie, czego powodem są jego znaczne i liczne wady wyszczególnione w ustępach poprzednich. Stosuje się je w zegarkach i zegarach, do mechanizmów podziałowych (krzyż maltański), na tłoki obrotowe dmuchaw powietrznych itp. przesadniach wolnoobrotowych i przenoszących niewielkie obciążenia.
W zegarkach i podobnych mechanizmach znajduje zastosowanie zarówno przekładnia obustronna normalna, jak również i jednostronna — palcowa. Pamiętać jednak należy, że występują tu koła zespołowe i dlatego spotyka się hypocykloidy odtaczane promieniem równym połowie podziałowego promienia najmniejszego z kół zespołu.
— wklęsła powierzchnia zęba jednego koła współpracuje z wypukłą powierzchnią zęba drugiego koła i na odwrót, przez co
— występuje duże pole dolegania,
— występują małe jednostkowe naciski powierzchniowe,
— jest małe zużycie zębów,
— są małe poślizgi,
— jest duża sprawność zazębienia.
Wady są następujące
— w związku ze współpracą ściśle określonych powierzchni wypukłych ze ściśle określonymi powierzchniami wklęsłymi jest niedopuszczalna zmiana odległości osi, co praktycznie jest nie do osiągnięcia; przez zmianę zaś odległości osi w skrzynce zalety wyżej wyszczególnione przestają być aktualne,
— obróbka zębów może być przeprowadzona na ogół jedynie wg metody kształtowej, która nie gwarantuje dużej dokładności,
— pomiar zarysu zęba i jego grubości jest utrudniony,
— wskutek zmienności kierunku i wielkości nacisku powstają hałasy, drgania i dodatkowe poważne obciążenia dynamiczne, wywołane ponadto niedokładnością wykonania podziału uzębienia.
Wskutek tylu tak poważnych wad zazębienie cykloidalne nie znalazło zastosowania w przypadku przenoszenia mocy (obciążeń) i przy dużych prędkościach obwodowych, a jedynie w przypadkach małych prędkości obwodowych i małych obciążeń.
Zastosowanie zazębienia cykloidalnego
Zazębienie cykloidalne znajduje stosunkowo ograniczone zastosowanie, czego powodem są jego znaczne i liczne wady wyszczególnione w ustępach poprzednich. Stosuje się je w zegarkach i zegarach, do mechanizmów podziałowych (krzyż maltański), na tłoki obrotowe dmuchaw powietrznych itp. przesadniach wolnoobrotowych i przenoszących niewielkie obciążenia.
W zegarkach i podobnych mechanizmach znajduje zastosowanie zarówno przekładnia obustronna normalna, jak również i jednostronna — palcowa. Pamiętać jednak należy, że występują tu koła zespołowe i dlatego spotyka się hypocykloidy odtaczane promieniem równym połowie podziałowego promienia najmniejszego z kół zespołu.